Fat Cat Travellers Community

Voordat ik dieper ga uitweiden over de community waarin ik nu verkeer, wil ik eerst even zeggen dat het echt leuk is om de comments te lezen die ik op mijn verslagen krijg. Thanks daarvoor :)
Vandaag is het de 20e van augustus, een woensdag. Afgelopen zaterdag arriveerde ik met mijn backpack op mijn rug in Sunnyvale. Ik had de trein genomen op goed geluk en er was nog 1 bed vrij ook.
Al snel viel me op dat iedereen je hier gedag zegt, geinteresseerd is in je, maar dat je ook lekker je eigen tijd kan kiezen en nemen door de natuur in te gaan. De natuur is overal, waar je ook naartoe gaat voel je de energie van het ongerepte. De rust, de peace.
De community zelf kan full-on zijn, omdat je toch met zijn 20 in een huis woont/leeft, maar je hebt wel degelijk alle mogelijkheden om momenten voor jezelf te kiezen.
Er wordt een hoop muziek gemaakt, vooral met de gitaar en yukalele. Ook zijn er trommels, een fluit en recentelijk heeft iemand een trompet aangeschaft. Twee avonden geleden hadden we een groot kampvuur, waar we allemaal omheen zaten op oude autostoelen. Onder de Nieuw Zeelandse sterrenhemel werden onze oren ook verwend met relaxte gitaarmuziek, waaronder ook de tune van Into The Wild, wat voor een hoop kippenvel zorgt op mijn huid.
Een blowtje op ze tijd is hier te ruiken, drank is ook in grote mate aanwezig en bijna iedereen rookt wel. Het doet me helemaal niks en dat voelt zo goed. Ik ben zo content en happy met wie ik nu ben, wat ik nu doe en waar ik nu ben, dat ik zo helder zie dat ik al die dingen niet meer nodig heb. Het kost me hier nog minder moeite, het was al langere tijd niet echt een gevecht meer, maar dat is het nu al helemaal niet meer. Ik haal zoveel voldoening uit het leven, ''I'm high on life'', kun je bijna wel zeggen. Even weg zijn van het leven(zo omschrijf ik maar even alcohol en drugs) zie ik echt als een no-go. Ik wil leven, in het leven staan en van het leven genieten. Alcohol en drugs horen daar niet meer bij en dat is nu zo helder en duidelijk voor me. Je zet jezelf als het ware op een stop, je stagneert jezelf. Al is het maar voor een avondje of een dag. Voor mij is het geen optie meer om daar naar toe terug te gaan en dat maakt me zo ongelooflijk sterk, zo'n heerlijk gevoel. Dat je het gewoon niet meer nodig hebt en vooruit aan het gaan bent.
Ik ben hier dus nu een paar dagen, maar het voelt aan alsof ik hier al weken ben, dat ik de mensen al maanden ken en dat ik hier nog wel jaren kan blijven. En dat is het gevaarlijke, je kunt hier wel degelijk vast blijven zitten, omdat het zo 'tranquilo' is. Maar zoals bij alles in het leven, vind je balans erin. Geniet er volop van, maar hou het in balans. En dat is wat ik ga doen. Ik ben bezig met het voorbereiden van mijn vervolg op Fat Cat, ik ben van plan om ongeveer halverwege september onderweg te zijn. Wat ik ga doen, vertel ik nog steeds niet, omdat ik nog steeds in de voorbereidingsfase zit, maar ik kan jullie vertellen dat het echt dikke vette shit is! Nu ik er over schrijf en er aan denk begint me hart gewoon groter te worden, kippenvel op mijn huid te verschijnen en de tintelingen door me lichaam te gieren.... To be continued.....