Hanging out with 'Good Old Bill'
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
06 April 2015 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Samen reizen met Bill was geniaal, hij is echt een topgozer. 36 en getrouwd en gescheiden, bracht die een hoop levenservaring met zich mee in onze gesprekken. Het klikte onwijs goed en ik zag hem echt als een oudere broer. Hij luisterde heel geduldig, gaf me advies of zijn perspectief op een onderwerp en dat vond ik zeer prettig. Ook speelde die de gitaar en zong hij, wat ik, en waarschijnlijk met mij vele anderen, sowieso fantastisch vind. Toen ik bezig was met het avondeten, kwam er opeens een bekend gezicht het huis binnen lopen; Lee! Dat was echt zo gaaf om elkaar weer te zien en toen besefte ik eens te meer dat we nooit echt goed afscheid van elkaar hadden genomen. Nu hadden we daar in alle rust veel meer de tijd voor en daar was ik het universum zeer dankbaar voor :) Ook Lee zingt en dat zorgde voor een mooie combo met 'GoodOld Bill'. Toen het donker begon te worden buiten, werden er een hoop mensen onrustig en moest er uitgegaan worden. Bill en ik waren 2 van de weinigen die nog overbleven in het huis en we lagen relaxt op de bank een boekie te lezen. Totdat onze grote vriend Bill en ik weer eens diep in gesprek kwamen en deze keer kwam er echt een prachtig verhaal uit zijn mond. Het ging over de eerste keer dat we elkaar hadden leren kennen, in Fat Cat. Hij was 5 dagen in Fat Cat en in die korte tijd hadden we elkaar redelijk gesproken. Hij was veel bezig met het klaarstomen van zijn auto voor zijn roadtrip, welke die ging doen met Austin, een grote, humoristische Amerikaan. Hij deed me een hoop denken aan Gerrit(Raymond Vijfhuizen, voor de mensen die hem kennen). Waar het dus uiteindelijk om ging en mee begon was deze vraag; ''Jasper, how long are you with Sarah now?'' Dus ik legde aan hem uit dat ik Sarah al had leren kennen voordat ik hem leerde kennen en dat sinds toen het allemaal een beetje was begonnen. Hij zegt: ''But, weren't you with Carolin when I was there?'' Hahaha, hij dacht dus dat ik sex had toendertijd met Caro, omdat wij elke dag met elkaar waren en het er soms nog wel eens intiem uit zag vanaf de buitenkant. Maar het wordt nog veel mooier. Hij en Austin hadden tijdens hun roadtrip de conclusie getrokken dat ik vanaf toen 'Jasper the Pimp' heette. Want, vertelde die me, naast Caro ging ik ook heel veel met Claire om. En terwijl ik met Caro was, ergens op de grond liggen te ouwehoeren met elkaar, kwam Claire er vaak bij en die gaf Caro altijd een zoen op de mond. Dus zij dachtten: 'Oh fuck, if Jasper is with Caro, and Caro is also with Claire.....than Jasper is in the middle of that!'' Hahaha, 'he's the man! He's Jasper the Pimp!' Hahaha, ik kwam niet meer bij toen ik het hoorde, hij vertelde het verhaal zo fantastisch, ik zal dat echt nooit meer vergeten. En zijn verhaal werd nog maar eens bevestigd toen die de volgende dag aan Austin vertelde met wie die was en de eerste reactie die die terug kreeg van hem was; ''What, you mean Jasper the Pimp?'' Hahaha.
De volgende dag woonde ik een begeleide meditatie bij en jezus, wat was het moeilijk om mijn hoofd leeg te houden. Dat lukte me echt niet, dat heeft echt oefening nodig. Maar ik was blij dat ik het had geprobeerd en accepteerde dat ik daar nog niet was met mezelf. Ook had ik die avond ervoor voor de 2e keer in me leven een gebed gezegd voordat ik ging slapen. Op dat moment was ik bezig in een boek, 'Peace Pilgrim', en daarin had ik gelezen; 'A prayer is a concentration of positive thoughts.' En ik dacht bij mezelf, 'Inderdaad ja, dat is het.' Voor mij had het altijd het labeltje eromheen hangen dat je religieus moest zijn om dat te doen, maar dat slaat nergens op. Het gaat om de connectie die je maakt met God of het Universum of hoe je het dan ook wilt noemen en dat je positieve gedachten in jezelf, maar ook in de wereld stopt. Ik ben hierin nog steeds zoekende en heb absoluut geen antwoorden of wat dan ook of een 'absolute waarheid' van 'dit is het', maar ik handel puur vanuit gevoel en dat voelt fijn. Wel moet ik zeggen dat ik daarna niet meer heb gebeden; ik vergeet het steeds te doen. En dan denk ik er pas weer aan als ik aan het hiken ben ofzo, na een paar dagen, maar als ik naar bed ga denk ik er steeds niet aan. Ook waarschijnlijk iets wat je moet trainen/oefenen, maar ik moet zeggen dat ik me er niet slechter of beter door voel, dus het is allemaal goed. Wel wil ik graag zeggen hier op dit blog tegen jullie; lees het boek 'Peace Pilgrim'. Wat een fantastisch verhaal over een vrouw die de United States 28 jaar 'doorloopt' voor vrede. Wat een wijsheid is er te halen uit dat boek, echt fantastisch, het heeft mijn ogen weer een stukje verder geopend. Ik kreeg het boek via Lee en ze vroeg aan mij of ik het weer door wilde geven aan iemand anders, maar daar later meer over.
Na ons ontbijt gingen Bill en ik terug naar Takaka om onze kleren te wassen en te drogen. Hier kwamen we weer een hoop bekende gezichten tegen, wat nu wel weer leuk was. Ik had nog een andere missie deze dag; een kamer scoren voor Sarah & mij. De volgende dag zouden we elkaar weer zien en we wilden allebei rust en tijd met elkaar alleen doorbrengen. We waren hier allebei behoorlijk enthousiast over, want vanaf november dat we elkaar leerden kennen hadden we alleen nog maar in een tent geslapen. En nu zou ik dus op zoek gaan naar een kamer, welke ik vond na het nodige rondbellen. Ik ging gelijk langs om het te regelen, zo die missie was ook weer geslaagd. Ondertussen had ik contact gehad met onze Schotse vrienden, Ross & Ali. Zij waren ook in de Golden Bay en we spraken af om elkaar te meeten op het parkeerterrein van de 'Pupu Springs'. Hier hadden Bill & ik lunch en het Schotse stelletje joinde ons shortly. Het was tof om weer ff goed bij te praten over de laatste weken, want ook zij hadden een hoop gedaan in de afgelopen tijd. Daarna deden we de wandeling om de Pupu springs te bezoeken en ongelooflijk, wat was dat water helder en prachtig. Echt zo mooi, kijk maar bij de foto's. Na de springs vonden we een 'selfcontained free parkingarea', waar je kon slapen voor de nacht als je een zelfvoorzienend voertuig had. Dit hadden we niet, maar we gingen de gok toch wagen die nacht. Voordat we echter sliepen, hadden we nog een ontmoeting in het vooruitzicht. Tom uit Engeland bevond zich een half uurtje noordelijk van ons en we gingen met ze allen naar de 'Mussel Inn', een bekende kroeg/eetgelegenheid in de Golden Bay. Het was een leuk, gezellig avondje uit, waarin ik natuurlijk de bob was. Rond middernacht terug bij de parkeerplaats en slapen maar.
De volgende dag gingen we met ons vijftal, Bill, Ali, Ross, Tom & ik, het eerste stukje hiken van de Abel Tasman Track. De Abel Tasman Track is een 'Great Walk', zoals ze dat hier noemen, en er zijn in totaal 9 Great Walks verspreid over Nieuw Zeeland. Deze in het bijzonder is de drukst bezochtste van alle 9 en ik denk dat dat voornamelijk is vanwege zijn toegankelijkheid voor alle leeftijden, maar ook zeker vanwege zijn ongelooflijke beauty. Prachtige stranden, helderblauwe zee, heerlijke paden om op te lopen, etc. Onze hike duurde zo'n 6 uur en was werkelijk waar prachtig. Bij ons keerpunt, 'Separation Point', zagen we nog een hoop zeehonden spelen in het water en oh, wat scheen de zon heerlijk. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden als ik nu zo naar buiten kijk naar het dichte pak wolken dat zich heeft gesetteld boven Templeton. Na de hike terug naar Takaka en op naar Annie Nirvana's Lodge, want vandaag zou ik Sarah weer zien. Dat was ook weer heel fijn en we hebben weinig uitgevoerd de 2 dagen die daarna volgden. Eten koken, relaxen, beetje wandelen en onze vrienden bezoeken die kampeerden naast de rivier, filmpje kijken.....je kent het wel ;). Na 2 dagen en nachten heerlijk genieten van de rust, checkten we uit en gingen ook wij weer terug naar het tentleven. In Takaka is er een soort van 'gedoogd vrij kamperen' naast de rivier, maar eigenlijk mag het niet. Laat ik het zo zeggen, het is niet echt officieel vrij kamperen, maar goed, niemand zei er wat van en de boer vond het prima :) Hier sloegen wij ook weer kamp op en paf, boem...je bent weer terug in je tent, haha. Maar hier kon je wel prachtig mooi de melkweg zien en echt waar, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Zo prachtig mooi heb ik het nog nooit gezien en ik wens iedereen toe dat die dat ooit eens in zijn leven mag aanschouwen.
Het leven aan de rivier was een simpele; opstaan, wassen in de rivier, tanden poetsen en klaar voor de dag. Heelveel mensen van Luminate waren dus nog steeds in Takaka en velen daarvan kampeerden bij de rivier. De bibliotheek was overvol met backpackers, zoekende naar werk en gebruikmakend van de WIFI waren we een grote overlast voor Takaka, althans, dat denk ik. Ook heeft het natuurlijk wel weer wat geld in het laatje gebracht voor de cafes en eetgelegenheden, dus ja, dat brengt het wel weer aardig in balans.
Bill en ik waren nog steeds een team. Terwijl de meeste backpackers zich in de bibliotheek begaven, gingen wij met zijn auto er op uit en fruitplukkerijen bezoeken. Het ging hier met name om de appels, want die zouden snel in seizoen komen. Er was alleen een tijdje geleden een zware hagelstorm geweest, welke een hoop van de oogst had vernield, vertelden ze ons bij de eerste plukkerij. Het zou dus nog wel 2 weken duren voordat er werk zou zijn en we konden verwachtten om dit bij elke plukkerij te horen te krijgen. Wel gaven we ons telefoonnummer af, just in case. Bij de volgende was het al gelijk raak, alleen niet voor het plukken. Ze konden ons een baantje geven als onkruidverdelger, minimumloon, maar wel zoveel uur als je maar wilde. We konden als we wilden gelijk toen een drugstest doen, maar we gingen er nog even over nadenken of we dit wel wilden. Bill had er wel oren naar, maar had ook wat wiet gerookt op Luminate, dus die was niet zo zeker over die test. De rest vd dag bezochten we er nog een paar, maar het leverde verder weinig op. In Motueka hadden we een koffie en dachtten we er zo eens over na, maar we kwamen er niet echt uit. Ik voelde heel erg sterk dat ik nog niet echt wilde gaan werken, maar juist nog wat langer van de zomer wilde genieten, nu het nog kon. Hier was het dat Bill en ik opsplitsten. Hij had altijd nog een cashjob achter de hand waar hij terecht kon en hij had het gevoel om dat eens uit te gaan zoeken. Ik ben echt blij dat ik Bill heb ontmoet en waardeer onze gesprekken echt enorm. Ik vond het echt superfijn om tijd met hem door te brengen en als het goed is komt hij eind van deze maand hier naar Christchurch toe, iets waar ik zeer naar uitkijk. Mijn grote, oudere broer van 36 uit Canada komt me opzoeken :)
P.S. de foto's staan bij het vorige verslag.....
-
06 April 2015 - 19:49
Pien:
Lieve Jasper,
Wat maak jij weer mooie momenten mee en prachtige mensen, wat een talent heb jij toch om dit zo goed te beschrijven. Ik geniet zo met je mee! Xxxxx pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley